ای عزیز سفر کرده! ای سرور! ای مولود!

جهان امروز بیابانی را ماند تیره و تار؛ که در دل این بیابان، در عمق این ظلمت؛ و در قعر این سیاهی، حصاری کشیده‌اند از دام شیطان، و ایادی شیطان مأمورند به راندن شیعیان تو به این دام.

یابن الحسن! ای دارنده زمان!

در این بین، چشمان وحشت‌زده­ یارانت، جان­‌های به حلقوم رسیده­ی شیعیانت؛ و دل­‌های لرزان محبانت، تنها یک انتظار و امید دارند.

و می­دانی که این انتظار و امید تو هستی!

بعد ای آخرین انتظار و امید! مباد که دست دلدادگانت، از دامان تو کوتاه بماند…

ای دستگیر واماندگان! ای دلگرمی بی­‌پناهان! ای مأوای بال و پر شکستگان! ای چراغ راه گمگشتگان! ای زینت عرش الاهی! ای فخر آل­طاها! ای منتقم آل رسول! ای پور زهرای بتول! و ای آخرین از آل یاسین!

مگذار جهل و گمراهی بر شیعیانت، اگر چه نالایقند فائق آیند.

برخیز! برخیز؛ و صفحه­ دین را از زنگار کوته­‌اندیشی جاهلان و نیرنگ دشمنان پاک کن؛ و پایه­ سست شده­ دین را استوار و پابرجا ساز…